“Ie mut nie bange wezen, veur hoe de wind soms stiet,” zingt Daniel Lohues op z’n Drents. Ik begrijp precies wat hij zingt, want ik ben in Drenthe opgegroeid. Hoewel ik het accent goed ken, uit ik me eigenlijk nooit in deze taal. Veel van mijn vrienden die voorbij de Drentse grens wonen zouden me niet verstaan. Dus houd ik het bij Nederlands. Dit liedje is echter een grote inspiratiebron voor me geweest en moet met jullie gedeeld worden. Het is het duwtje in de rug geweest toen ik van een 160 meter hoge brug in Nepal sprong. Bungee jumpen. Ik kan het niemand aanraden, tenzij het iets is wat je altijd al wilde doen. In dat geval zou ik zeggen: spring, want angst overwinnen is onwijs bevrijdend.
Angst is moar veur eben, spiet hebbie veur altied
In 2015 verruilde ik mijn baan voor een episch avontuur.
Ik zeilde de Indische Oceaan over zonder zeilervaring, met drie wildvreemden, op een boot van 14 meter en met 100% kans op zeeziekte.
Ook dit zou ik je niet aanraden, tenzij je voelt dat het leven wat je leidt een plafond bereikt heeft. Dat het je niet genoeg uitdaagt. Dat je sleur ervaart. Dat je weleens wilt weten wie je bent wanneer je de dingen loslaat die je niet meer dienen. Wanneer je klaar bent om afscheid te nemen van gedachten die je niet meer dienen. Wanneer je alle ruis in je leven even wilt verwijderen, zodat er ruimte ontstaat om je met jezelf te verbinden.
Alleen dan is het slim om een episch avontuur aan te gaan onder dezelfde voorwaarden als ik dat heb gedaan.
Eigenlijk maakt het niet zoveel uit wat voor avontuur je in dat geval kiest. Elk groots avontuur kan angst overwinnen en zal je uitdagen op manieren die je van tevoren niet kunt bedenken.
Dat is doodeng, maar goed, angst is een leugenaar dus laat het je vooral niet leiden. Spijt heb je namelijk voor altijd.
Angst overwinnen biedt ruimte voor kansen en mogelijkheden
“Donkere wolken botsen soms, waar een bliksem uit ontstaat”. Nog zo’n metafoor die waarheid als een koe spreekt. En toen Daniel ook nog eens zong: “laat je niet beletten door de kans op groot verdriet,” wist ik dat ik niet meer terug naar een kantoorbaan wilde.
Ik opende de deuren van mijn digitale kantoor. Geen idee wat ik aan het doen was. Rete-spannend vond ik dat. Vooral toen bleek dat het leven van een startende freelancer voornamelijk inhield: hosselen. Hosselen. En nog veel meer hosselen.
De bliksem raakte me in Colombia. Het hosselen had me nog niet echt iets opgeleverd en m’n bankrekening was leeg. Ook toen vertrouwde ik op Daniel’s woorden en liet ik angst passeren. De ruimte vulde zich met kansen en mogelijkheden die ik op voorhand niet had kunnen bedenken. Het had tijd nodig om zich te ontwikkelen. Ik moest het lucht geven, zodat het vlammetje in mij kon gaan branden.
Durven vertrouwen op je innerlijke kompas
Ik hield me niet in, ik stortte me dapper in de strijd om mezelf als freelancer op de kaart te zetten. M’n hart zat er echter niet in. Ondernemen is waar ik naartoe wilde. Ploeterend in mijn zoektocht naar wat ik kon ondernemen bleef ik doorgaan met freelancen.
Een deel van mijn clientèle veranderede elk jaar en daarmee verbreedde mijn speelveld zich.
Ik verwierf een killer-skillset, breidde mijn netwerk uit en leerde waardevolle lessen. Een stem in mij fluisterde dat ik op de goede weg zat. Het geschreeuw van angst kwam er regelmatig bovenuit. Als ik die bangerik uit liet razen was het weer rustig en fluisterde een liefdevolle stem dat ik koers moest blijven varen en dat angst me van m’n dromen zou beroven. Ik koos ervoor om de fluisterende stem in te zetten als mijn kompas.
Zelftwijfel is a bitch
Zwarte nachten, zweet en jeuk, verlichting was er echter niet. Naarmate ik af en toe in de media kwam met mijn avontuurlijke locatie onafhankelijke leefstijl werd ik steeds vaker benaderd door enthousiaste mensen.
Ze vonden herkenning in mijn verhaal. In de zoektocht die ik voerde naar mezelf. Naar mijn plek in de wereld. Naar wat ik deze wereld te geven heb. Ze vroegen om adviezen en tips & tools.
Ik wilde het ze allemaal geven, zodat ook zij hun eigen ster konden gaan volgen. Hun levenspad konden bewandelen.
Maar ik kon niet weggeven wat ik niet had.
Verwikkeld in mijn eigen zoektocht moest het gouden advies zich nog presenteren. Ik was alle verkregen adviezen en ervaringen nog aan het toetsen. Ik kon het nog niet weggeven. Ik droeg veel onduidelijkheden, tegenstrijdigheden, ergernissen en zelfs onvrede met me mee die m’n vertrouwen op mijn innerlijke kompas telkens uitdaagden.
Wanneer je dit soort dingen in je draagt dan kun je er zeker van zijn dat wat je ook weggeeft aan je omgeving, je ook stukjes hiervan overbrengt. En in mijn geloof dat alles wat ik het universum instuur in drievoud terugkomt dacht ik, nou, ik wacht nog even voordat ik mezelf ECHT laat horen.
Voel de angst en doe het alsnog
Echter bestaat het gevaar dat naast al het slechte, ook het goede overgaat. Mijn tijd uitzitten met wachten tot ik alles weet en snap lijkt hierdoor een groot risico. Wat als dit al het goede al is? Wat als het slechte nog moet komen? Wat als ik alvast deel wat ik al wel weet? Ik weet toch echt wel iets na jarenlange omzwervingen waarbij vallen en opstaan meer regel dan uitzondering was?
Toen werd het me pas duidelijk. Het advies wat ik bij elke grote twijfel in mijn leven toepaste is precies dat wat ik iedereen kan adviseren: voel de angst en doe het alsnog. Angst is een leugenaar en als je daarnaar luistert zal spijt het resultaat zijn. Angst schreeuwt harder dan liefde, maar dat doet angst alleen maar omdat het onzeker is. Liefde fluistert. Het hoeft niet te schreeuwen. Het is niet onzeker.
Dus lieve mensen: volg je gevoel. Neem eens een andere afslag in het leven. Sta weer op nadat je bent gevallen. Neem niets persoonlijk. Vertrouw. Angst overwinnen doe je namelijk vanuit liefde. Want liefde is het tegenovergestelde van angst. Dus wil je angst overwinnen, handel dan vanuit (zelf)liefde.
