2020 was als een onvoorspelbare wervelwind die veel schade heeft aangericht en tegelijkertijd dingen op z’n plek heeft gezet.
De winter was warm door het klamme Balinese regenseizoen.
Ik greep zijn kleding van het wasrek en stormde weg met duidelijke intenties.
Gemanipuleerd. Gekleineerd. Beduveld.
De lente had de frisse geur van het Nederlandse voorjaar.
Van Bali reisde ik naar Nieuw-Bali(nge)
Thuis
De zomer had knusse avonden buiten bij het knapperende houtvuur.
Ik bewoog mee met de gekte van de wereld, verstopt achter m’n laptop en in de Drentse landschappen hield ik vertrouwen
De herfst was duister. Glibberig en donker met af en toe een lichtstraal van vertrouwen.
Fijne samenwerkingen stopten. Een goede vriend overleed.
Verlies staat centraal.
In 2020 leefde ik thuis als een nomade zonder huis.
Thuisgekomen bij mezelf en misschien ook wel een beetje in Drenthe.
Sterker. Wijzer. Zachter. Krachtiger.
