Wat is innerlijk kind werk? Waarom zou je je ermee bezighouden? Is het voor iedereen? In dit artikel geef ik antwoord op deze vragen en deel ik een oefening waarmee je thuis in je eentje aan de slag kunt om je eigen kind stukken te herkennen en te helen.
Magische taak; jouw overlevingsmechanisme
Eerst is het belangrijk om je bewust te worden van je overlevingsmechanisme; jouw magische taak.
We hebben allemaal een overlevingsmechanisme dat ervoor heeft gezorgd dat we de uitdagingen in ons leven overleefd hebben. Dit overlevingsmechanisme is in onze jonge jaren tot stand gekomen en dragen we onbewust voort. Wanneer het leven uitdagingen toewerpt, wordt op de automatische piloot het overlevingsmechanisme geactiveerd. Het overlevingsmechanisme wordt, door mijn teacher Irene Grijpink, ook wel de magische taak genoemd. Magisch, omdat het op een kinderlijke, magische manier tot stand is gekomen. Het was namelijk de oplossing die het kind had voor het probleem waarmee het moest dealen.
Voorbeeld van een magische taak
Om het wat tastbaarder te maken deel ik het voorbeeld van een kind van gescheiden ouders, waarbij de ouders weinig oog hadden voor het kind (fysiek en/of emotioneel). Het kind voelt dat er geen veilige bedding is en dat het niet op de ouders kan steunen. Het kind leert al jong dat het zichzelf moet redden en ontwikkeld als magische taak: “ik doe het wel alleen”. Dit kan zich op verschillende manieren uiten: het kind dat emotioneel uitcheckt wanneer het moeilijk wordt, fysiek weg gaan, uit verbinding blijven (met zichzelf en een ander).
Hoe de magische taak precies tot uiting komt is sterk afhankelijk van de omstandigheden op dat moment en de opvoeding van het kind en wat het meegekregen heeft in het gezin van herkomst; ouders, broers/zussen. Vooral het gezin van herkomst is bepalend voor de onbewuste programmering van een kind. Daar leren ze namelijk wat goed en slecht is, hoe ze zich moeten gedragen en hoe ze dus met situaties om moeten gaan. Ieder kind interpreteert het geleerde weer op geheel eigen wijze en slaat dit als een programma op in het onderbewuste. Het overlevingsprogramma wat automatisch afgespeeld wordt in onveilige situaties is dus de magische taak.
Helende taak: jezelf in balans brengen
Een kind kan heel druk zijn met het beoefenen van de magische taak. Denk aan situaties die voor een klein kind als ernstig en als ontwrichtend ervaren worden: ziekte (van een ouder of broertje/zusje), ruzie, scheiding, een ongeluk, een (emotioneel) afwezige ouder, misbruik, een broertje/zusje met een gedragsstoornis. En nu noem ik allermaal vrij grootse dingen op, maar ook kleine dingen, vooral als ze repeterend zijn, zorgen ervoor dat de onbewuste programma’s in actie komen. Wanneer een kind veel tijd en energie moet stoppen in het overleven en het inzetten van de ‘magische taak’ komen er allerlei andere talenten en skills in de schaduw te staan. Deze worden niet doorontwikkeld, waardoor het kind als volwassene uit balans raakt. Dit uit zich dan op latere leeftijd op verschillende manieren. In het geval van het voorbeeld, het kind met de magische taak “ik doe het wel alleen”, kun je denken aan dingen die in de schaduw staan zoals: het lastig vinden om samen te werken, zich niet kunnen binden in een liefdesrelatie, het ervaren van verlatingsangst, conflict mijdend of juist veroorzakend, onzekerheid, niet goed voor zichzelf zorgen (fysiek, mentaal of emotioneel), telkens in dezelfde valkuilen stappen en daardoor zichzelf vast voelen in het leven.
De helende taak zorgt ervoor dat er weer balans komt in het persoonlijke systeem.
De helende taak is altijd het tegenovergestelde van de magische taak. Dus als de magische taak “ik doe het wel alleen” is, dan is de helende taak leren om het samen te doen in werk, vriendschap en relaties, om een verbinding met een ander aan te gaan, om confrontaties niet uit de weg te gaan.
Overigens betekent dit niet dat de talenten die voortkomen uit de magische taak slecht zijn en weg moeten. Vaak zijn dit hele handige skills die je overigens ook nog eens ver hebben gebracht. Ze hebben er namelijk voor gezorgd dat je er vandaag de dag nog steeds bent.
Belangrijk is echter om die magische en helende taak in balans te brengen, zodat ze elkaar kunnen aanvullen.
En om tot die balans te komen is innerlijk kind werk een zeer effectieve methode.
Wat is innerlijk kind werk?
De meeste mensen zijn zich niet bewust van hun magische taak en dus ook niet wanneer deze afgespeeld wordt. Het kind in ons, wat in de jonge jaren de magische taak ontwikkeld heeft, is nog steeds degene die het bestuurt en hanteert. Weliswaar op onbewust niveau.
Echter, in een volwassen leven kom je vaak niet weg met die onbalans die je in je vroege jaren op hebt gebouwd. Innerlijk kind werk kan hierbij uitkomst bieden.
De naam ‘innerlijk kind werk’ is vrij letterlijk: werken met het kind dat nog steeds verborgen zit in jou. Er zijn verschillende methodieken die je in kunt zetten om pijnlijke, verdrietige en vervelende imprints en ervaringen uit je verleden te vertalen naar een passende context in het heden. Denk aan voice dialoge, schematherapie, een familieopstelling of systemisch coaching.
Deze interventies zijn erop gericht om weer in contact te komen met de niet geziene en verwaarloosde kind stukken. Door je innerlijk kind nu alsnog aandacht te geven, door in gesprek te gaan, verander je jouw innerlijk landschap. En naar mate je innerlijk landschap veranderd verandert ook je gedrag. Zelf-saboterend gedrag wordt doorzien en kan omgebogen worden naar nieuwe patronen die vóór je werken. Ook kunnen beperkende overtuigingen wegvallen waardoor de weg vrijgemaakt wordt naar het leven waar je naar verlangd.
Wanneer zet je innerlijk kind werk in?
De stem van je innerlijke kind beïnvloed je denkwijze en gedrag nog steeds iedere dag. Hoe je reageert op andere mensen bijvoorbeeld; de dingen die gezegd worden en jou gekwetst, klein of geraakt doen voelen zijn een prachtige richtingaanwijzer van waar jouw pijn zit en waar je jongere zelf nog steeds de leiding heeft.
Werd je als kind niet gehoord en gezien; dan kan het zijn dat je een onwijze drang voelt om jezelf tegenover collega’s en vrienden te bewijzen.
Werd je als kind door je grote broers altijd buitengesloten; dan kan het zijn dat je je bij je collega’s en in je relatie snel afgewezen voelt.
Waren je prestaties op school nooit goed genoeg voor (een van) je ouders; dan kan het zijn dat je extreem perfectionistisch bent en het gevoel hebt nooit goed genoeg te zijn.
Zo zijn er oneindig veel voorbeelden van gedrag en overtuigingen die hun oorsprong in je verleden vinden. Het is nagenoeg allemaal gedrag wat je belemmerd om moeiteloos op de stroom van het leven mee te bewegen.
Als je meer flow in je leven wilt ervaren is het een absolute aanrader om innerlijk kind werk te doen. Er zijn verschillende manieren om hiermee aan de slag te gaan, kies iets wat voor jou goed voelt.
Je innerlijke criticus
Wat je ook kiest om je kind stukken te helen; het is in ieder geval belangrijk dat je jouw innerlijke criticus, de stem in je hoofd die zegt dat het raar is om innerlijk kind werk te doen, geen groot podium biedt. Ja, je bent volwassen, nee het is niet gek om je opnieuw te verbinden met de gevoelens die je als kind had. Hoewel die kritische stem meestal een positieve intentie heeft (jou beschermen tegen het onbekende), werkt het ook heel belemmerend in het bereiken van je doel: meer op de moeiteloze stroom van het leven mee kunnen bewegen. Merk die stem op, maar biedt het geen podium. Als je dit lastig vindt (wie niet!?) dan helpt het om gelijkgestemde mensen om je heen te verzamelen; mensen die ook bezig zijn met persoonlijke ontwikkeling en het nemen van leiderschap over hun leven. Dit helpt ontzettend om jezelf te weren tegen die innerlijke criticus. Daarnaast heeft het mij heel erg geholpen om met coaches te werken die me door lastige stukken, waar de innerlijke criticus klinkt als een grote groep schreeuwende familieleden, heen helpen navigeren.
Oefening kind stukken helen
Je kunt thuis verschillende oefeningen doen om je meer bewust te worden van je kind stukken. Zelf vind ik het fijn om m’n gevoelens op te schrijven en daarbij ook de gedachten die in m’n hoofd oppoppen. Dan is het uit m’n systeem, staat het op papier en kan ik er vanaf een afstandje naar kijken en mee stoeien.
Ik stel mezelf dan kritische vragen, zoals is het echt waar wat mijn gevoelens me vertellen, of worden die verhalen in m’n hoofd gekleurd door ervaringen uit het verleden.
Is het waar wat ik mezelf vertel? Waar heb ik deze gevoelens eerder gevoeld? Hoe was mijn situatie toen? Wat is er gebeurt?
Alles schrijf ik op en lees ik in de weken daarna een aantal keren terug. Juist op momenten dat ik me stabiel voel of juist heel erg goed, lees ik de stukken terug en kan ik mezelf, in m’n kind stukken, beter zien. En er meer compassie voor opbrengen, waardoor ik milder word naar mezelf, andere mensen en de situatie waar ik me in bevind/bevond. En waardoor ik dus ander gedrag ga vertonen.
Ik hoop dat jij er ook wat aan hebt, laat je het me weten?
