Als we onze sleutels kwijt zijn dan zoeken we waar we ze het laatst gezien hebben, maar als we onszelf kwijt zijn dan gaan we naar de andere kant van de wereld. De vrijheid tegemoet! Vrijheid die ons mag laten zien wie we daadwerkelijk zijn en wat we hier in dit leven te doen hebben. Zelf gaf ik al m’n zekerheden twee keer op: de eerste keer om te emigreren naar Indonesië en een tweede keer om de Indische Oceaan over te zeilen. Het gevoel van vrijheid die beide avonturen me gaven was enorm. Tegelijkertijd kwam er iedere keer weer een moment dat ik me gevangen voelde. Pas toen ik m’n innerlijk landschap veranderde kon ik thuiskomen bij mezelf en echte vrijheid omarmen; innerlijke vrijheid. In dit artikel deel ik daar meer over.
Vrijheid door afwezigheid van beperkingen
Toen ik in 2016 de ‘echte’ wereld weer in stapte nadat ik een half jaar gezeild had was het een uitdaging om dat vrijheidsgevoel wat zeezeilen me had gegeven vast te houden. Ik werd overladen met prikkels, er moest op de een of andere manier weer geld in het laatje komen en ik wilde daarin zo min mogelijk beperkingen. Dat betekende dat ik geen werkgever meer wilde die bepaalde waar en wanneer ik werk. Ik wilde locatie vrijheid.
Ik begon voor mezelf als virtueel assistent en leefde als digitale nomade vanuit verschillende (ei)landen. En ik ervaarde zeker vrijheid door de afwezigheid van een werkgever en een kantoor. Destijds was dat bevredigend en kon ik daar ontzettend van genieten. Tegelijkertijd begon ik me op een gegeven moment af te vragen waarom dat vrijheidsgevoel niet blijvend was. De vrijheid die het avonturen me gaf bleek niet duurzaam, want de onrust en een gevoel gevangen te zitten in m’n eigen hamsterwiel klopten steeds vaker op m’n deur. Zodra ik leuke dingen deed voelde ik me schuldig, want ik zou toch eigenlijk moeten werken en m’n bedrijf verder moeten uitbouwen? Dat gevoel van onrust raakte ik niet kwijt. Ik voelde me als het ware ‘gevangen’ in m’n eigen hamsterwiel.
De polariteit van vrijheid.
Naarmate ik steeds meer persoonlijk werk ging doen werd ik me bewust van de niet-werkende patronen in mezelf en van de overtuigingen die me klein hielden. Dit bracht me in mijn zoektocht naar vrijheid naar binnen; mijn innerlijk landschap.
Pas toen ik echt met mezelf aan de slag ging, met die onrust die me maar bleef achtervolgen, leerde ik dat er twee soorten vrijheid bestaan.
Vrijheid door de afwezigheid van beperkingen zoals een werkgever, een relatie en andere zaken die ons binden. Dit was de vrijheid die ik een aantal jaren najaagde in het digitale nomaden leven.
En er was nog een ander soort vrijheid, namelijk de vrijheid die ik ervaarde naarmate ik steeds meer verstrikkingen in mijn binnenwereld aankeek. Hoe meer ik aan die niet-werkende patronen en achterhaalde overtuigingen werkte, hoe vrijer ik mezelf begon te voelen. Deze innerlijke vrijheid stond in contrast met de vrijheid die ik ervaren had door de afwezigheid van beperkingen. Ik moest me namelijk committeren en mezelf ‘beperkingen’ opleggen, zoals me verbinden aan een locatie die me bedding gaf om die patronen te onderzoeken, maar ook kiezen om heel veel dingen niet te doen en me echt te focussen op het proces. Daarvoor had ik juist beperkingen -kaders- nodig om vooruit te komen.
Verlangens zijn als het drinken van zeewater; je krijgt er alleen maar meer dorst van
Ik koos ervoor om me volledig te committeren aan de ontevreden gevoelens die ik ervaarde over mezelf en het leven. Die onverzadigde drang naar ‘vrijheid’ die vooral leidde tot onrust en onvrede. Het was mijn verlangen om als tevreden mens door het leven te gaan. Tot dan toe had het niet uitgemaakt in wat voor poolvilla ik woonde, wat voor gave avontuurlijke reizen ik maakte, of ik op Bali woonde of in Colombia; het tevreden gevoel had altijd een houdbaarheidsdatum. Iedere keer wanneer de ‘high’ uitgewerkt was vulde mijn innerlijke ruimte zich weer met een verlangen naar een avontuur wat het vorige moest overstijgen. In mijn zoektocht naar een tevreden leven leerde ik dat mijn verlangen naar al die avonturen was als het drinken van zeewater; ik kreeg er alleen maar meer ‘dorst’ van. Ik begon te begrijpen dat de onvrede niet zozeer aan de situatie lag, maar veel meer aan mijn verlangens. Ik hoefde m’n situatie niet telkens te veranderen, maar ik mocht mijn verlangens onderzoeken.
Innerlijke vrijheid door te stoppen met het drinken van zeewater
Het onderzoeken van mijn verlangens leidde me naar gemis wat me vervolgens terugbracht naar situaties uit het verleden. De te korten die ik in het verleden had opgedaan hadden zich ontwikkeld op een onbewuste laag tot een onrust die ik vertaalde naar een verlangen naar vrijheid. In wezen was het niet vrijheid door de afwezigheid van beperkingen waar ik naar verlangde, veel meer verlangde ik naar innerlijke vrijheid.
En ik ontdekte een angst voor dat soort vrijheid, want innerlijke vrijheid betekende dat ik me niet meer kon verstoppen achter de zelfsaboterende patronen en niet-diende overtuigingen die ik in een ververleden als overlevingsstrategie had gekozen. Ik had mijn ‘demonen’ aan te kijken, mijn gemis, om vervolgens innerlijke vrijheid te kunnen ervaren en te kunnen stoppen met het drinken van zeewater. Dit vraagt om persoonlijk leiderschap. Als je meer wilt lezen over persoonlijk leiderschap dan raad ik je aan dit artikel te lezen: zelfregie.
Verlangen en gemis zijn twee kanten van dezelfde medaille
Gemis roept een verlangen op en verlangen ontstaat door een gemis. In principe zijn die polen twee kanten van dezelfde medaille. Naarmate je jezelf steeds meer vrij maakt van de (onbewuste) patronen en overtuigingen die je hebt opgepikt in het verleden, maak je jouw eigen weg vrij om het leven te leven waarvoor je bedoeld bent. In mijn ervaring als mentor en coach is die innerlijke vrijheid de vrijheid waar veel mensen echt naar opzoek zijn. Het bewandelen van het pad wat naar innerlijke vrijheid leidt vraagt het van je om je verlangens te bevragen. Het doel hiervan is te achterhalen of die verlangens het wel waard zijn om er een dag/week/maand onrust over te ervaren door erover te piekeren, ermee te worstelen, het je onzeker te laten maken. Mijn ervaring heeft me geleerd dat dit het meestal niet waard is en dat het loont om die andere kant van de medaille te onderzoeken: het gemis. En dat is dan weer het bewandelen van het pad naar innerlijke vrijheid.
Ben je nieuwsgierig of ik de juiste persoon ben om je bij te staan wanneer jij jouw pad naar innerlijke vrijheid vrijmaakt, dan kun je je hieronder inschrijven voor mijn mailinglijst om me beter te leren kennen. Ik stuur je dan iedere week (schrijf)opdrachten toe die je helpen om je patronen en overtuigingen te onderzoeken. Je kunt uiteraard ook meteen in het diepe springen en kiezen voor een mentorschap traject. Werk je voor jezelf en merk je dat je jouw bedrijf niet kunt laten groeien op de manier die je voor ogen hebt, dan kun je er ook voor kiezen om een ZZP coaching traject te volgen. De onderneming is namelijk zo groot als de ondernemer: maak je jouw innerlijke weg vrij, dan ga je dat gegarandeerd gereflecteerd zien in je bedrijf.
Ik wens je een mooie verdiepende ontmoeting met jezelf toe!
