Laat ik maar met de deur in huis vallen; ik val niet op vrouwen. Nog nooit gedaan, nog nooit geprobeerd, zeer onwaarschijnlijk dat de toekomst dat zal veranderen. Ik voel het gewoon niet. Naarmate de jaren vorderen met zonder vaste relatie krijg ik de vraag of ik op vrouwen val steeds vaker. En nu ik tijdelijk samenwoon met een vrouw nóg vaker.
Eigenlijk had ik niet gedacht dat ik nog echt samen kon wonen.
Rekening houden met.
Altijd iemand om je heen.
Praten wanneer je daar geen zin in hebt.
Naarmate je langer alleen bent, raak je ook heel gesteld op je eigen gezelschap. Je leeft veel meer in je hoofd.
Dat wilde ik weleens doorbreken. Eigenlijk wilde ik weleens zien of ik het überhaupt kon. Mijn eigen wereldje een beetje meer verlaten. ’s Avonds niet door werken. Nog vaker de natuur in. Docu’s kijken. Uitgebreid koken. Yahtzee spelen. En soms gewoon alles op één dag: én wandelen, én docu’s kijken, én lekker koken EN yahtzee spelen.
Ik wist trouwens niet dat je yahtzee strategisch kon spelen. Ik had echt geen idee! Ik wist ook niet dat mensen direct het hele scoreblaadje vol speelden ipv één rij tegelijk. Wat dat betreft is het delen van woonruimte ook zeer educatief.
Zo heb ik ook geleerd hoe lekker het is dat je niet zelf alle keuzes hoeft te maken. Heerlijk om niet over een route na hoeven te denken en gewoon te kunnen volgen. Hoe fijn is het dat er elke week taartjes of cakejes gebakken worden, zonder dat je daar zelf iets voor hoeft te doen. Dat iemand ff een keer de stofzuiger door je kamer trekt, terwijl je dat niet verwacht had. Dat er ineens kaas van de markt in de koelkast ligt als verrassing. Dat je niet na hoeft te denken over welke film je gaat kijken, maar dat je gewoon lekker met iemand mee kunt kijken.
Dat samenwonen jongens. Zo slecht is dat nog niet.
