Koukleumend loop achter mijn vriendinnetje aan die in een knalroze skipak met felblauwe muts door de bossen bonjourt. Zonder enige vorm van gene, met natuurlijk zelfvertrouwen.
In 2014 ontmoette ik Suzanne. Ik woonde op Bali, zij kwam een paar maanden bij een gezamenlijk vriendinnetje op bezoek. Suus had nog nooit een ‘normale’ baan gehad en reisde sinds haar afstuderen over de wereld. Ze vertelde dat ze de Atlantische Oceaan overgestoken was als hitch-sailor. Wantrouwend luisterde ik naar hoe zij haar leven leidde. In mijn wereld moest je 40 uur per week werken, een huis hebben en een agenda vol met verplichtingen. Suus had dat niet en daarom verdacht ik haar ervan dat ze van de rijkdommen van haar ouders leefde. Of op geleend geld.
Een jaar later zat ik tegen een burn out aan. Een situatie die ik 3 jaar daarvoor ook in Nederland ervaren had. Ineens had ik weer een werkgever die andere dingen van mij wilde dan ik te geven had. Vrienden die kinderen kregen of vertrokken en daarmee ook mijn leven ongewenst beïnvloedden.
Kortom, ik was slachtoffer van mijn omgeving en begreep niet wat ervoor nodig was om een tevreden leven te leiden.
Naarmate ik me steeds ongelukkiger voelde dacht ik steeds vaker terug aan Suus. Ik begon me te beseffen dat dingen nooit hetzelfde blijven. Dat mensen komen en gaan. Ik besefte me dat het geen zin had om weer van locatie te veranderen. Ik zou mezelf immers meenemen en daar ging het nou precies elke keer mis. Wat ik miste was een eigen visie op de wereld. Zelfkennis op een dieper niveau dan het kunnen opdreunen van mijn goede kwaliteiten en waar nog ruimte is voor verbetering. Het was tijd om uit te vinden waar mijn wereld van ging draaien.
Nadat ik m’n baan op had gezegd ontstond er ruimte voor het avontuur om mij te vinden. Een uitnodiging om de Indische Oceaan over te zeilen gaf mijn leven richting voor de rest van 2015. Eigenlijk voor de rest van mijn leven.
Terwijl ik achter het knalroze skipak aanloop door de bossen van Amersfoort realiseer ik me hoe zaadjes geplant worden wanneer je dichtbij jezelf blijft. Dat avontuur de beste opleiding is die een mens kan nuttigen. En dat er geen slecht weer bestaat, alleen slechte kleding.
