Overal zie ik mijn spiegelbeeld.
Continue.
In iedereen.
Telkens wordt een ander masker terug gespiegeld.
Een boze Janneke
Een blije Janneke
Een drukke Janneke
Een ontspannen Janneke
Janneke die weet waar ze mee bezig is
Janneke die geen idee heeft waar ze mee bezig is
Janneke met een missie
Janneke in haar zoektocht
De dochter
Het zusje
Een vriendin
Een vreemde
In jouw ogen ontmoet ik mezelf.
Mezelf van 15 jaar geleden.
10 jaar geleden.
Vorig jaar.
Vorige week.
Gisteren.
Morgen.
Volgende week.
Volgend jaar.
Mezelf over 10 jaar.
Ik groei.
Ik ontwikkel.
Mijn maskers wisselen zich af.
Het kortzichtige slachtoffer
De eeuwige leerling van het leven
De redder die zichzelf goed wil voelen
Het meisje dat zich niet gezien voelt
De avonturier die bewonderd wordt door anderen
De schrijfster die haar kwetsbaarheden laat zien
Het dorpse meisje wiens wereld te klein voelt
De wereldburger die overweldigd is door alle mogelijkheden
De rechterhand die zelf niet in het licht durft te stappen
De assistent die gelukkig wordt van andere mensen helpen
De rebel die nog niet doorheeft dat ze tegen zichzelf rebelleert
De vadersdochter die stoerder doet dan dat ze zich voelt
De bewustwording van mijn maskers maakt me rustig.
Ergens helpt het ook dat ik dezelfde maskers bij jou zie.
En bij jou.
En ook bij jou.
Langzamerhand begin ik te begrijpen hoe het werkt.
Hoe ik kan blijven staan. Hoe ik mezelf kan dragen.
Door al mijn maskers te omarmen.
Ze te onderzoeken.
Door ze niet af te wijzen of te doen alsof ze niet bestaan.
En door al mijn maskers in te sluiten kun jij me niet meer afwijzen.
En daar vind ik vrijheid.
Liefs, Janneke
